ποικιλιεσ και τυποι κριθαριου

Υπάρχουν διάφορες ποικιλίες και είδη κριθαριού που χρησιμοποιούνται για την παραγωγή βύνης. Αρχικά το κριθάρι διακρίνεται :

• στο χειμερινό κριθάρι (winter barley) και

• στο ανοιξιάτικο κριθάρι (spring barley).

Το χειμερινό κριθάρι καλλιεργείται το χειμώνα και η συγκομιδή γίνεται το καλοκαίρι ενώ αντίθετα το ανοιξιάτικο κριθάρι καλλιεργείται την άνοιξη και η συγκομιδή γίνεται το ίδιο καλοκαίρι.

Ανάλογα τώρα το σχήμα του κριθαριού μπορεί να γίνει διάκριση σε :

1. δίστοιχο,

2. τετράστοιχο και

3. εξάστοιχο κριθάρι.

Για την ζυθοποιία χρησιμοποιούμε το δίστοιχο και το εξάστοιχο.

Επομένως έχουμε:

• Χειμερινό δίστοιχο

• Χειμερινό εξάστοιχο

• Ανοιξιάτικο δίστοιχο

• Aνοιξιάτικο εξάστοιχο

Υπάρχουν πολλές ποικιλίες κριθαριού που χρησιμοποιούνται για την παραγωγή μπίρας. Μόνο στην Ευρωπαϊκή Ένωση είναι καταγεγραμμένοι περίπου 300 ποικιλίες ανοιξιάτικου κριθαριού, 100 ποικιλίες δίστοιχου χειμερινού και 100 ποικιλίες εξάτοιχου χειμερινού κριθαριού. Αυτό και μόνο δείχνει την διαφορετικότητά τους.

Για τον σκοπό της βυνοποίησης το δίστοιχο είναι το πλέον κατάλληλο. Κυρίως χρησιμοποείται το Ανοιξιάτικο κριθάρι αν και τα τελευταία χρόνια έχουν βελτιωθεί πολύ οι ιδιότητες του χειμερινού γεγονός που το έχει οδηγήσει σε αύξηση της παραγωγής για τη χρήση στη ζυθοποιία.

Όσον αφορά τις ποικιλίες του κριθαριού που καλλιεργούνται για την χρήση τους στη ζυθοποιία είναι πάρα πολλές και ποικίλουν ανά περιοχή. Στην Ευρώπη κάποιες χαρακτηριστικές ποικιλίες είναι Quench, NFC Tipple, Sebastian, Propino, Odyssey, Concerto, Overture, Belgravia.

Για να είναι μια ποικιλία αποδεκτή για την βυνοποίηση θα πρέπει να πληροί κάποιες προδιαγραφές όπως να είναι ανθεκτική σε ασθένειες και παράσιτα, να έχει υψηλή περιεκτικότητα σε θρεπτικά συστατικά, να έχει χαμηλή περιεκτικότητα σε άζωτο, η βλαστική ενέργεια να είναι υψηλή, ο σχηματισμός των ενζύμων να είναι μεγάλος και να έχει μεγάλη ικανότητα τροποποίησης.